De hel naar huis

 donderdag 30/12/2021 - vrijdag 31/12/2021

Slechte nacht, wakker met hoofdpijn wat later zou verergeren tot een migraine aanval categorie 3 (de ergste met mottig zijn, bijna braken en maagproblemen) Op het gemakje ingepakt, alles goed verdeeld onder alle bagage en uitgecheckt, koffer aan receptie in veilige bewaring achtergelaten (check out is 12u da's 2u later dan gewoonlijk)

Voor een laatste keer al die straten doorwandeld, manlief wou langs bij "Best Buy" om iets te kopen, ik wou Barnes and Noble wel eens gezien hebben, heel veel boeken zijn in hardback en Amerikaanse paperback's voelen anders aan dan de onze. Wel een leuke selectie kerstartikelen en random goodies (magneten, kaartjes en nog veel meer)

Lunchen deden we in het BXL café, jawel met Belgisch bier én food, manlief ging voor een steak frites, Kane koos voor het stoofvlees en Dean en ik voor de spaghetti carbonara. Toppunt was dat ik tijdens mijn bezoek aan de sanitaire instelling verrast werd door Get Ready's "De liefde voor jou is diep zo diep" !

stoofvlees

steak

carbonara

Nog een tijd in de lobby van het hotel gezeten tot ons vervoer was aangekomen (geregeld via de bel boy van het hotel voor een vaste prijs van 110 dollar). We werden netjes afgezet aan Newark Airport Terminal C. Aanschuiven om in te checken, digitaal, alles moet tegenwoordig digitaal, ik erger me er zelfs aan ... Een hele vriendelijke kerel die er over aan het nadenken was om eens naar België te komen en dus graag wat vragen stelde. Daarna ging het mis : we vonden maar niet waar we moesten zijn om door de security check te gaan. Overal stonden wel ambtenaren om de weg te wijzen maar we werden van het kaske naar de muur gestuurd. Uiteindelijk was er toch een vrouw die ons de "weg" wees : een rij die zich doorheen het ganse verdiep slingerde.... waar we dan ook braafjes bij aansloten. Zo kwamen we uiteindelijk terecht bij de handbagage scan/security check. Alles op de band én uw schoenen uit. En natuurlijk werden onze 2 trolleys gecontroleerd, diegene waar mijn kaarsen instaken, bewust daarin gestoken zodat er niet zou mee gesmeten worden én ze werden allebei op drugs geswiped.

We liepen verder naar gate C136 voor onze vlucht die zou vertrekken om 19u05. De vertrekhal was gezellig met heel veel eet/shop gelegenheid. Er gebeurde niets, het werd later en later en de rij met passagiers werd langer en langer, dit was een ander verhaal dan bij vertrek en dat hadden we ook verwacht want iedereen wil thuis zijn met Oudjaar...

Inchecken bleek per groep te zijn (was ook bij heenvlucht, staat op je boardingpas). We waren bij groep 4, a, ja want rij 51. Toen het eindelijk aan ons was, bleken er problemen te zijn met een passagier en er was maar 1 persoon die de boardingpasses controleerde. Wij waren ondertussen lichtjes ambetant aan het worden want het vertrekuur was al gepasseerd ! Ook voor en achter ons werden passagiers lichtjes ontvlambaar en het personeel had door dat de situatie aan het escaleren was en ineens waren ze met 2 en konden we door.

We zaten al een tijdje op onze stoel in het vliegtuig toen de kapitein de mededeling deed dat er een flight attendant ziek was geworden en was flauw gevallen en dat er vervanging onderweg was... En hadden ze toen al een drankje uitgeschonken of ons oortjes gegeven zodat we een film konden bekijken maar nee niks nada noppes, wachten, wachten en nog eens wachten. Mijn hoofd was ondertussen bijna aan het exploderen.

En toen kwamen er verontschuldigingen van de kapitein en konden we eindelijk vertrekken voor een vlucht van 6u30 (straalstroom met de wind in ons gat en dus sneller) Ik zag "The Father" met Anthony Hopkins, schitterend acteur in een prachtrol ! Ik werd hoe langer, hoe mottiger, mijn hoofdpijn (migraine) was weg maar ik was zo mottig als een krab (klopt die uitdrukking ?) en toen ze langs kwamen met eten voelde ik met net als toen ik zwanger was van Dean en bepaalde geuren niet kon uitstaan. Wat opgediend werd, was dan ook nog eens vies, ze noemden het stir fry maar het zag er niet uit en werd dan ook niet opgegeten, ik bedankte vriendelijk. Had ik moeten overgeven had ik brute pecht gehad want geen kotszakjes aanwezig. Ik maakte me de bedenking dat ik geen overgever ben (als het al eens voorkomt dan ben ik een week mijn stem kwijt) en besloot rustig te blijven en kleine slokjes water te drinken. Mijn maag was echt niet ok, pijnlijke boertjes etc. Ik probeerde te slapen maar dat is onmogelijk ook al hadden we allen een nekkussentje gekregen en een dekentje.

In de ochtend kwamen ze rond met ontbijt, nog een tegenvaller van formaat : aardbeien yoghurt met een stuk panini, écht niet te vreten dus hier bedankte ik ook voor.

Gelukkig verliep de landing even vlot als de take off, heel de vlucht was super want geen "luchtzakken" ofte turbulentie.

Op Zaventem verliep alles vlotjes : douane, bagage van de band, de eerste koffer was er snel maar de tweede liet op zich wachten en ik had voor vertrek tegen de boys gezegd dat ik maar pas gerust zou zijn als we beide koffers terug zouden hebben... Een dik uur later dan voorzien waren we geland.

Aan de Java stond de Mira Tours chauffeur te wachten die ons vlotjes naar huis bracht via den Haachtsesteenweg. Ik begon meteen was te sorteren en alles leeg te maken/weg te leggen.

Ik deed een dutje na de lunch tussen 13u en 15u want we waren al lang wakker ...ook Dean sliep na de middag, 

Zoals elk jaar aten we hapjes maar veel minder dan andere jaren.

Kane ging op stap met zijn maten en vierde bij hen in de tuin Oudjaar. Manlief ging voor 22u30 slapen, ik keek naar vanalles wat ik had opgenomen en wachtte op Kane. Er knalde veel meer vuurwerk dan andere jaren ... Een heel raar Oudjaar...

De receptie van het hotel, let op de bus ontsmettingsgel !

saai !!!!