Vanmorgen (woensdag 7/7) vertrok ik rond 7u40 richting klant. Onderweg ging mijn gsm, ik zwierde me aan de kant en nam op : klant om te zeggen dat er niemand thuis was ... Wist ik veel dat die paar minuten aan de kant zo'n gevolg zouden hebben ...
Het begon al aan Wijgmaal Brug, de spoorweg even verder was dicht en er ontstond een file zodat ik niet kon invoegen. Even later stond ik zelf voor de spoorweg en klopte er een man op mijn raampje, ik wist direct dat er iets aan mijn auto scheelde en jawel "of ik wist dat mijn linker achterband plat stond ?" "Oei, nee, mercikes" en ik reed verder, tja wat kon ik anders. Even manlief bellen die me aanraadde om tot aan de garage te rijden want die is vlakbij de klant waar ik naar onderweg was. Even verder versperde een Coca Cola truck de weg en stonden we weer stil.
Iets voor 8 stond ik aan de garage, de deur was dicht, "miljaar, het zal toch ni waar zijn hé"... Net toen ik mijn gsm uit mijn handtas nam om te bellen, kwam de garagist de deur open doen en legde ik uit wat mijn probleem was. Hij nam ter plekke de band eraf en zag meteen dat er een kleine vijs instak !!! Hij stelde voor om hem direct te maken want hij zag dat mijn band een recent exemplaar was. En zo geschiedde en kon ik 20' later dan voorzien beginnen werken. Super garagist dat ik heb !
Maar wat als ik niet aan de kant was gaan staan ? Dan had de man die op mijn raam klopte, niet achter mij gereden ...en was ik misschien veel langer blijven rondrijden met ne platten tuup ... A ja want ik voelde dat dus totaal niet hé.
Het doet me zo wat filosofisch nadenken en dat net nadat ik gisteren "The Midnight Library" van Matt Haig las, een prachtig boek over wat als ik een ander leven zou leiden... Toeval bestaat niet ...
Blij dat je goed geholpen bent.
BeantwoordenVerwijderenJa, hoe één klein ding een hele recent van reacties kan in gang zetten hé, beangstigend.